صفت نفثصفت نفث، دمیده شدن هوا از مخرج لفظ هنگام تلفظ آن؛ از صفات فرعی حروف را می‌گویند. ۱ - تعریفنفث (به فتح اول و سکون دوم) در لغت به معنای دمیدن از دهان ، و در اصطلاح تجوید به این معنا است که هنگام تلفظ حرف ، از مخرج آن هوا دمیده می‌شود و بیرون می‌آید و در مقام ادا، صدایی است شبیه صدای دمیدن کوره آهنگری یا زرگری . نفث از صفات فرعی و غیرمتضاد به شمار می‌آید حرف دارای این صفت را « حرف منفوث » گویند؛ مانند: حرف «ث» در کلمات ثلث، یلهث و ثلاثه. [۱]
بیگلری، حسن، سرالبیان فی علوم القرآن، ص۱۷۵.
[۲]
فاضل گروسی، عبد الحسین، - ۱۳۲۴، تجویداستدلالی، ص۱۴۸.
[۳]
حمد، غانم قدوری، الدراسات الصوتیة عندعلماءالتجوید، ص۳۲۴.
۲ - عناوین مرتبطحرف منفوث . ۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگنامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «صفت نفث». رده‌های این صفحه : تجوید | قرآن شناسی
|